In 1938 stelden de Italiaanse architecten Giuseppe Terragni en Pietro Lingeri het project Danteum voor aan Mussolini: een tempel en bibliotheek als hommage aan de grote Italiaanse dichter. Het ware verhaal achter het gebouw was echter symbolisch: een decor voor de cantos van Dantes Divina Commedia, dat de beklemtoning was van wat Dante betekende in dat huidige politieke klimaat: Italiaanse unificatie en imperiale pretenties.
Althoewel sommige critici verwoedde pogingen hebben gedaan om Terragnis werk terug te laten passen in de geruststellende plooi van de Moderne Beweging, heeft het toch altijd de conventionele normen van de relatie tussen het moderne en klassieke verstoord. Vooral het Danteum blijft een gebouw dat buiten een periode en tijdloos bestaat.
Desalnietemin, zal de lezing trachtten om het project in zijn tijd te ankeren en zo zijn uitzonderlijke en intieme relaties met literatuur, architectuur en politiek blootleggen.
Dirk De Meyer is professor Geschiedenis van de Architectuur en Architectuurontwerp aan de Universiteit Gent. Samen met zijn studenten heeft hij een model van het Danteum op grote schaal nagebouwd, dat momenteel tentoongesteld wordt in Perennial.
Hij was Gastacademicus en Hoofdcurator aan het Canadian Centre for Architecture, Montréal. Hij is de auteur van de boeken over Johann Santini Aichel en Piranesi, en werkte mee aan de boeken gepubliceerd door het Zentralinstitut für Kunstgeschichte (München), Electa (Milaan) en het Maison des Sciences de lHomme (Parijs). Hij publiceerde in de tijdschriften Journal of the Society of Architectural Historians, het Journal of Architecture, Casabella, Disegno dArchitettura en SanRocco. Hij was curator van internationale tentoonstellingen in België, Praag en Montréal, die de aspecten belichtte van de Barokarchitectuur in Italië en Centraal Europa, en van Piranesi.