Wiels | NL

Want hoewel film meestal in wezen wordt gezien als bewegend, temporeel en immaterieel, een oneindig reproduceerbare verzameling van vluchtige beelden en flikkerend licht (of, in het geval van video, pixels, en een al even immateriële digitale code), is beeldhouwkunst bijna per definitie een solide, halsstarrig ding, niets minder dan de letterlijke poging om een blijvende vorm te geven aan materie. Deze groepstentoonstelling onderzoekt de groeiende belangstelling van jonge kunstenaars om doorheen de specifieke kenmerken van beeldhouwkunst en film te denken, door hybride objecten te creëren die op beide tradities tegelijk reageren, ze beide bewonen en bevragen.

De respons van deze beeldende kunstenaars op wat we 'film' of 'sculptuur' zouden kunnen noemen, varieert aanzienlijk van geval tot geval. De selectie vertegenwoordigt een staalkaart van enkele van de meest interessante voorbeelden uit de hele wereld. Het betreft werken van kunstenaars die de taak op zich hebben genomen om doorheen beide media te denken en die deze onderneming centraal hebben geplaatst in hun praktijk. De hier getoonde werken zijn noch louter filmisch, noch uitsluitend sculpturaal. Elk van deze projecten, hoezeer ze ook van elkaar mogen verschillen, slaagt erin een kritisch effect te bereiken: ze verschuiven film van zijn traditioneel geconcipieerde (temporele) beeld-producerende functie, in de richting van zijn (ruimtelijke) sculpturale mogelijkheden, en omgekeerd gebeurt hetzelfde met sculptuur. Het gevolg is dat geen van beide mediazuiver of verkalkt is, noch onaangevochten blijft, maar dat ze in plaats daarvan bouwstenen worden die op nieuwe manieren gebruikt worden, en die nieuwe betekenissen genereren.

Curator: Elena Filipovic