Saddie Choua : Great news. I’ve been voted feline of the year.
Am I the only one who is like me ?
Het is een vraag die het leven en werk van Saddie Choua typeert. Het problematiseert de positie van het solitaire ‘ik’ niet zonder het los te zien van de ander. De machtsorde die de solitaire 'ik' conditioneert is een ander centraal onderwerp: hoe kunnen we die machtsstructuren die onze beeldcultuur vormgeven beïnvloeden? Het draait om beelden die wij internaliseren en die niet alleen de bestaande machtsverhoudingen in stand houden, maar ons zelfbeeld en historisch bewustzijn gestalte geven. Gender en etniciteit als categorieën van een constructie van 'de Ander’, als pijnpunt van onze westerse beschaving?
Uitgaande van autobiografische ervaringen toont Saddie Choua dat die verhoudingen nog steeds sporen dragen van seksisme, racisme en uitsluiting. Ze richt haar kritische blik op massamedia, films, tijdschriften.
Via een ontwrichting van historische en hedendaagse beelden, herhalen de verschillende elementen van de tentoonstelling dezelfde politieke vragen: hoe gaat het actuele Europa om met de Ander en waar wordt de Ander in de hiërarchie van de macht geplaatst?
Deze opeenvolging van installaties is een speelse bespiegeling met betrekking tot de stand van zaken in de media en de artistieke canon, en het behelst een kritische typologie van uitsluiting, gezien de wijze waarop de kunstenares zichzelf observeert in haar dagelijkse interacties, in verschillende artistieke, mediatieke en persoonlijke ruimtes.
De installaties onderzoeken eveneens de impact van mediarepresentaties zoals ze worden opgenomen in de collectieve en individuele psyches (geheugen) van haar onderwerpen: een artiest, een vrouw, een migrant.
De beperkingen en effecten van een opgelegd zelfbewustzijn als een kracht die machteloosheid en demotivering kan veroorzaken is een andere sleutelboodschap in de tentoonstelling.
Saddie Choua presenteert onder andere de video-triptiek 'I’m sorry I can’t offer you tea, my hands are a little tight’. Hierin toont ze met een selectie van eigen filmopnames en televisiefragmenten hoe drie historische feministische vrouwen(collectieven) de Suffragettes, Angela Davis en Pussy Riot- op subtiele tot groffe wijze op hun vrouw-zijn worden afgerekend, en met een nieuwe reeks ‘zelfportretten’ ‘ontmaskert’ Saddie Choua de sociale en politieke realiteit van wie in kunstzinnige milieus de taken zoals poetsen, suppoost, horeca mag/moet opnemen.
In de tentoonstelling toont Saddie Choua ook de originele exemplaren van het tijdschrift PARTNER, gemaakt in de jaren ’69 - ’70 onder hoofdredactie van schrijver Louis Paul Boon. (met dank aan het Louis Paul Boon Genootschap).
05.03 – 29.03.2015
Project Room : 14:00 - 18:00
Opening : 04.03, 18:00
