Audiences usually get to hear their music in such a formalised, highly structured way, that when it is unformalised, it sounds incoherent to them. Most music organisational devices are about taming what seems to me to be the natural unruliness of music. I mean it is not just about packaging, it is about taming. And this might be how music becomes acceptable. But if you work outside those structures, then I suppose it makes sense that people who rely on those structures, can't tell what the hell is going on.
Fragment uit een interview met Derek Bailey, augustus 1996
De kunstenares in residentie te WIELS Nathalie Guilmot en de kunstenaar Yves Coussement ontwikkelen elk hun eigen taal, maar besloten samen te werken onder de naam Guilmot & Coussement, als reactie op een wens om verder te gaan, om aan de hand van twee stemmen een nieuwe vorm van muzikaliteit te creëren, waarin experiment en improvisatie van essentieel belang zijn.
Hoewel hun individueel werk formeel gezien erg verschilt, delen de twee kunstenaars eenzelfde zorgvuldige praktijk en metafysische intensiteit. Door middel van hun samenwerking, zoeken Guilmot & Coussement naar harmonieën en het creëren van een soort vibratie die de grenzen in termen van vorm en inhoud overstijgt, en aldus een brug te slaan tussen het bewuste en onderbewuste.
Guilmot & Coussement tonen ook aan dat het mogelijk is om grenzen te overschrijden, om eenzelfde territorium te delen en om samen te werken zonder compromissen. De kunstenaars getuigen van een verlangen om zich te positioneren als individuen die uit twee verschillende taalgemeenschappen van België komen, maar individueel en collectief samenkomen vanuit de centrale ligging van Brussel.