Marije de Wit
Het werk van Marije de Wit (° 1979, Nederland) toont sinds het begin haar contemplatieve houding tegenover sculptuur, diens presentatie en diens relatie tot de wereld eromheen.
Door sculpturale elementen zodanig met sokkelachtige elementen te combineren, wordt in het werk de vraag zichtbaar wie hier nu eigenlijk wie etaleert. En door naast kunstmaterialen gebruik te maken van readymade objecten uit het dagelijks leven, rijst ook de vraag: wat is nu het werk en wat zijn entourage?
Door dit alles daagt elk deel van het werk de contouren uit van het autonome, het decoratieve en het functionele. Het bevragen van deze traditionele begrippen en definities en het uitdagen van de grenzen ervan representeert nog steeds het verlangen van De Wit om niet alleen minder statisch naar die fundamentele zaken binnen sculptuur te kijken, maar ook om opnieuw en met minder vanzelfsprekendheid de ons omringende wereld te kunnen bezien.
Om dezelfde redenen breidde haar werk zich uit naar een reflectie over alles wat binnen het werkproces in het atelier plaatsvindt. In beeldende zin werpt De Wit er vragen mee op over wat beeld en abstractie eigenlijk zijn, en welke definities en waarden we eraan toekennen. Fotografie gebruikt zij vaak om het proces in het atelier te monitoren. Dit medium laat toe momenten aan te wijzen waarop beelden daadwerkelijk ontstaan uit alle handelingen die er plaatsvinden. Het stelt haar in staat om de vraag te visualiseren wanneer we nu precies beelden als zodanig benoemen.
Nu de gevolgen van neoliberaal beleid doorsijpelen naar elk niveau van de samenleving ziet zij in elk domein, ook de kunst, diens overdreven definiërende, rationaliserende en objectiverende werking. Omdat dit haars inziens dit alleen maar tot vervreemding leidt, wil De Wit haar werk bij wijze van tegenwicht nóg meer gaan zien als een interface tussen de wereld en het denken over die wereld. En in het bijzonder als verblijf in de ruimte voordat definities toegekend worden en waar alles nog eens overwogen en bevraagd kan worden.