Wiels | NL

In WIELS presenteert Kulendran Thomas uitsluitend nieuw werk, waaronder een reeks schilderijen en een 24-kanaals videowerk. De schilderijen van Kulendran Thomas bevatten verwijzingen naar het werk van vroegere Sri Lankaanse modernisten als Justin Pieris Deraniyagala en George Keyt, die het kubisme op het eiland geïntroduceerd zouden hebben, en werden gecreëerd met behulp van een neuraal netwerk getraind in de koloniale kunstgeschiedenis die de Europese kolonisten naar Sri Lanka brachten. Ze worden vervolgens handgeschilderd en laten taferelen zien op de stranden van het Sri Lankaanse dorp Mullivaikkal. Verbeelden ze een ontaard strandfeest of een gruwelijk bloedbad? Spookachtige gestalten komen tevoorschijn uit het duister, verlicht door de warme gloed van een bolvormig videowerk met de titel Peace Core (2024).

In Peace Core, een van de vruchten van een lange samenwerking met Annika Kuhlmann, wordt een schijnbaar onuitputtelijke reeks televisieopnames bij elkaar gemonteerd, die enkele minuten lang op een ochtend in de Verenigde Staten zijn uitgezonden. Er wordt gebruikgemaakt van de montagestijl van vroege ‘corecore’-video's op TikTok, waarin de combinatie van willekeurige beelden met muziek een emotionele lading opwekt en er betekenis wordt geprojecteerd op het betekenisloze. Maar de televisiebeelden in Peace Core zijn allesbehalve betekenisloos. Ze vormen een hypnotiserende bespiegeling, voortdurend bewerkt door algoritmen en gesynchroniseerd met een immer veranderende soundtrack, gecomponeerd door kunstmatige intelligenties die de geluiden en muziek die die ochtend werden uitgezonden, eindeloos remixen.

Ver weg van de ogenschijnlijk onschuldige Amerikaanse ochtendtelevisie van Peace Core, werd Tamil Eelam – het thuisland van de familie van Kulendran Thomas – al sinds enkele tientallen jaren autonoom bestuurd als een de facto onafhankelijke staat. In 2009 werd Eelam echter weggevaagd door de Sri Lankaanse overheid, geruggensteund door de wereldwijde geopolitieke ontwikkelingen van de ‘War on Terror’. De aanslagen van 11 september in de Verenigde Staten hadden ertoe geleid dat niet-gerelateerde onafhankelijkheidsbewegingen van over de hele wereld als terroristische organisaties werden bestempeld.

Peace Core kan worden opgevat als een grenzeloze performance die de illusie van het “einde van de geschiedenis” eindeloos in stand houdt. Badend in het warme licht van deze historische eigenheid, vestigt de tentoonstelling de aandacht op lang over het hoofd geziene verbanden tussen de culturele nalatenschap van het Westen en haar gewelddadige nasleep, met bijzonder aandacht voor drie belangwekkende gebeurtenissen – een voorval dat in real time te zien was op 11 september 2001 omstreeks de teloorgang van het broadcasttijdperk, een tweede dat zich voltrok in de geopolitieke nasleep ervan maar jarenlang onder de radar bleef en een derde waarmee we nu te maken hebben, aan de vooravond van een technologische convergentie in het tijdperk van kunstmatige intelligentie.

Curatrice: Helena Kritis

Gemaakt in opdracht van: WIELS, FACT Liverpool en Artspace Sydney