"Ooit heb ik een verbouwereerde dame van een hogeschool, op haar vraag wat ik mijn studenten dan wel dacht mee te geven, geantwoord: een diploma en een persoonlijkheidscrisis, mevrouw. Ik ben net niet voor de tuchtraad gekomen. Maar ik meen dit ten volle: na twintig jaar denken, praten, werk bekijken, mij inprenten hoe moeizaam, onvoorspelbaar en tegelijk boeiend het is om een student te zien evolueren van een nietszeggend middelbaar scholiertje naar een adolescent die brandt van ideeën en intenties, kan ik hem of haar alleen maar mijn zegen geven, hopen dat het lukt (want het is maar pas begonnen), en hem of haar aanraden vooral goed na te denken over de voortdurende crisissituatie die de creativiteit is.
Delen