Monika Stricker en conversation avec Susanne Titz, Dirk Snauwaert et Sofia Dati (EN)
Monika Stricker bespreekt in een gesprek met Susanne Titz en Dirk Snauwaert enkele vraagstukken die aan de grondslag liggen van het werk dat ze voor Risquons-Tout heeft gemaakt.
Monika Stricker, Prospect, 2020.
De sculpturen, schilderijen en fotografische werken van Monika Stricker stellen (on)zichtbaarheid en taboe in iconografische tradities in vraag en wijzen op clichématige voorstellingen van het vrouwelijk lichaam, door middel van een fantasierijke anatomische studie van het mannelijk geslacht.
Monika Stricker (1978, Düsseldorf) studeerde aan de Kunstacademie van Düsseldorf bij Rita McBride en woont sinds zeven jaar in Brussel. Ze was tussen 2016 en 2020 professor aan de Kunstacademie in Münster, Duitsland. Enkele van haar recente tentoonstellingen zijn This is not a hard day, too in Clages, Keulen (2019); BEINGS in Dépendance, Brussel (2020); VAMPIRE in Acapella, Napels (2020); This is not a hard day in Kantine, Brussel (2019); en Woman Function in Établissement d’en Face, Brussel (2017).
Susanne Titz is kunsthistorica en directrice van het Museum Abteiberg in Mönchengladbach. Van 1997 tot 2004 stond ze aan het hoofd van de NAK Neuer Aachener Kunstverein in Aken. Haar curatorieel onderzoekswerk gaat over de ontwikkelingen van hedendaagse kunst sinds de jaren '60. Haar recente projecten omvatten 'Andrea Bowers. grief and hope' (2020), 'Jutta Koether. Libertine' (2019/20), 'Henrike Naumann. 2000' (2018), 'Alexandra Bircken. Stretch' (2017),‘ 'Von da an (From then on). Spaces, Works, Visualizations from the Anti-Museum 1967 - 1978 ’(samen met Susanne Rennert en Olivier Foulon, 2017), ‘Anne-Mie Van Kerckhoven. What Would I Do in Orbit?'(2016),' en 'Monika Baer. Große Spritztour'(2016).
Dirk Snauwaert is directeur bij WIELS en co-curator van Risquons-Tout.
De discussie wordt gemodereerd door Sofia Dati, assistent-curator van Risquons-Tout.