Wiels | NL

Oier Iruretagoiena (Baskenland - Spanje, 1988) woont en werkt in Bilbao. Hij begon zijn creatieve praktijk in experimentele muziek en breidde die vervolgens uit naar beeldhouwkunst, interventies in de openbare ruimte en tekst. Hij maakt gebruik van gemakkelijk beschikbare materialen en media, waarbij hij sporen van het proces en van de innerlijke materiële samenstelling van de werken in het eindresultaat achterlaat. Zijn werk heeft verschillende betekenislagen en verwijzingen die raken aan terugkerende interesses die variëren van landelijke en religieuze verbeeldingen tot dystopieën. Het wordt ook gekenmerkt door een zoektocht naar de discordanties die worden geproduceerd in de ambivalentie van ironische afstand. 

Hij studeerde af met een BA in Fine Art van UPV-EHU in 2011, inclusief een uitwisselingsproject met de Universiteit van Barcelona, en in 2018 nam hij deel aan het WIELS-residentieprogramma in Brussel. Hij heeft solotentoonstellingen gehad in onder andere CarrerasMugica gallery in Bilbao (2023, 2019 en 2015), in Ana Mas Projects gallery in Barcelona (2022), in San Telmo Museum in Donostia-San Sebastián (2021) en in de Halfhouse space in Barcelona (2014). Hij heeft zijn werk ook tentoongesteld in verschillende groepstentoonstellingen: The Point of Sculpture bij Fundació Joan Miró in Barcelona (2021), Generación 2020 in La Casa Encendida in Madrid (2020), Le Petit Cercle Bruxellois in het Institut de Carton in Brussel (2019), Bi Dos Two in Azkuna Zentroa in Bilbao (2018), Cale, cale, cale! Caale!! bij Tabakalera in Donostia-San Sebastián (2017), en Otzan bij Galería Elba Benítez in Madrid (2016). Daarnaast was hij van 2011 tot 2020 een van de coördinatoren van Club Le Larraskito in Bilbao en schreef hij van 2020 tot 2023 een column voor de krant Berria.

“My reading normally tends towards essays, and in recent years I have come across books that included double axis diagrams, graphically representing certain contents. They were essays by Carlo M. Cipolla, Michel Serres and Viktor E. Frankl

Carlo M. Cipolla, Italian historian, presented his graph in a humorous essay called The Basic laws of Human Stupidity, which was initially circulated solely among friends, but ended up being published widely and translated into several languages. The graph represents how the interaction between two people is based on the naivety, intelligence, stupidity or evil of both parties. It is obviously an ironic proposal, because the complexity of human relations cannot be reduced to such a simple scheme.

Michel Serres also uses irony in Le Parasite. Among other things, parasite designates the interferences or noises that occur in telecommunications, and he uses this meaning to exemplify the difficulty of communication between two people. Something is always lost between speaker 1 and speaker 2, because «in order to hear the message alone, one would have to be identical to the sender».

Viktor E. Frankl doesn´t speak directly about human relations, but does so about the meaning of life, what would be found, he asks, in something or someone beyond oneself. Among the several graphical schemes he used in his texts, the image employed here shows a sinusoidal curve hidden between two planes, that wouldn´t be visible from all points of view.

The diagrams could have been more, or from other authors. As well as sharing both axes, what unifies the three of them is having come across my path, in a non premeditated derivative that ends up reflecting the conductive line of my interests. These readings have been one work material more in the studio, marking the reference point for the group of objects and drawings that are here presented.”

- Oier Iruretagoiena