De lichtgevende composities waarmee Ann Veronica Janssens bekend geworden is aan het eind van de jaren '90 maken deel uit van een geschiedenis die, doorheen de hele 20ste eeuw, sommige kunstenaars geïnspireerd heeft om de toeschouwer onder te dompelen in een zintuiglijke extase, door te spelen met de grenzen van de perceptie (verblinding, hoge frequentie, enz.).
We zullen terugkomen op de bronnen van deze "esthetiek van de grens", door aan te tonen in welke mate ze niet enkel de dunne grens tussen kunst en de wetenschap van het zien vastlegt, maar ze legt eveneens de link tussen de onderdompeling in het licht en het gebruik van uitgebreide kennis (hypnose, halluncinatie, enz.) die de geest van de New Age tijdens de eeuwoverdracht (1880-1900) en zijn revival tijdens de jaren 1960 (psychedelische toestand en pop art) hebben bepaald om beter de goed geordende optiek van het modernisme te destabiliseren.
Pascal Rousseau geeft kunstgeschiedenis aan de Universiteit François Rabelais van Tours. Als specialist in de historische avant-garde en het begin van de abstractie, de verbanden tussen artistieke en denkbeeldige gebruiken van de technologie in de hedendaagse cultuur (19e-21ste eeuw), was hij curator van de tentoonstellingen Robert Delaunay (Centre Georges Pompidou, 1999) en Aux origines de l'abstraction. 1800-1914 (Musée d'Orsay, 2003) of, meer recent, Sous influence. Résurgences de l'hypnose dans l'art contemporain (Musée des Beaux Arts, Lausanne, 2006).