Klank en beeld hebben voor Joëlle Tuerlinckx dezelfde waarde als de andere materialen die ze gebruikt. Haar volumineuze audiovisuele corpus is een voortdurend evoluerend systeem van taxonomieën, categorieën, compilaties en thema’s: een rhizomatische veelvoudigheid die eindeloos blijft uitdijen. Haar films zijn niet narratief gestructureerd, noch via een parallele montage of een dialectiek van ideeën, maar volgens situaties. Niet als objectieve entiteit, maar als ‘leegte’, of als nevenschikking, in de vorm van nonhiërarchische relaties en constellaties. Aan de hand van een aantal fragmenten uit enkele van haar categorieën wordt in de lezing nader ingegaan op aspecten als kader, densiteit van de realiteit en afstand tot het beeld bij Tuerlinckx. Dit wordt afgezet tegen enkele voorbeelden uit de cinematografische traditie, gaande van Georges Mélies, Michael Powell & Emeric Pressburger tot Jean-Luc Godard, waarbij figuren in het filmkader verdwijnen, als het ware letterlijk opgeslokt in het beeld.
13.12.2012, 19:00
5 €