Petra Van Brabandt gaat na hoe Charlotte Baudry's meisjes en tassen een ruimtelijke metafoor zijn voor de conditie van de vrouw. De dubbelzinnigheid van verleiding, erotiek, en genderidentiteit is één van de meest originele aspecten van Baudry's werk. Haar werk is provocatief in zijn feministische ambiguïteit en deconstructivistische aanval op onze sensitieve, motorische en seksuele lichamen als idée fixe; haar werk is erotisch als een spelende, maar zelfzekere exploratie van verleiding, voyeurisme en exhibitionisme. Tussen genot en geweld, identiteiten worden afgebroken en opgebouwd zonder vast referentiepunt, niettemin vermijdt Baudry de tragedie en initieert ze een mes-scherp aftasten van grenzen en contouren. Angry young wo/men tussen genot en geweld. Dronken kijken we naar you; kijk jij naar ons.
Petra Van Brabandt is doctor in de wijsbegeerte (Universiteit Antwerpen). Ze werkt rond David Hume's moraalfilosofie en feministische filosofie. Daarnaast schrijft ze over pornografische kunst. Ze focust vooral op vrouwelijke kunstenaars en hun moeilijke relatie tot de representatie van het vrouwelijke lichaam en seksualiteit.
15u30 - 16u: Outplacing girls. The choreography of the public in Beaudry's painting
Tom Viaene wordt er enerzijds toe verleid te peilen naar wat er achter Charlotte Beaudry's retrospectieve Get Drunk schuilt. Anderzijds, wordt hij zich er meteen van bewust dat deze choreografische decor-atie van de dronkenschap verradelijk is. Hoe geraak je hier tot op de bodem, als het enige wat te (voor)zien is in Beaudry's glazig-glanzende schilderijen de oppervlakte zelf is? Aan het oppervlak van dit alles dobbert een 'meisje'. In onze consumptie maatschappij wordt het verlangen geënt op drie pijlers: het lichaam, de adolescentie, en de belofte van een onderscheidende individualiteit. Get Drunk lijkt nu in dat verband het 'meisje' op te voeren als de ontbrekende (ook wel, losbrekende) schakel. Beaudry schept vluchtroutes waarin dit meisje een variabele wordt die, of uit de levensgrote reclame-borden wordt gedreven, of er zelf uit ontsnapt. Tom Viaene gelooft daarom dat de bezoeker zo het beste Get Drunk kan betreden: door in de eerste plaats uit te gaan van de 'ruilwaarde' van het meisje en haar (zelf-identificerende) objecten. Wat we precies van hen mogen verwachten, of, terugkrijgen, is een zelf-onderzoekende onderbreking: in de tussen-ruimte die Get Drunk vormt, doet het meisje (en de objecten) er alles aan, ondanks de twijfel en de onzekerheid, om een andere plaats te bezetten dan we gewoon zijn als Peeping Toms te denken.
Tom Viaene is projectmedewerker bij GYNAIKA (centrum voor gender en kunst) en redacteur bij rekto:verso (www.rektoverso.be). Hij schrijft vooral over muziek, kunst(kritiek) en filosofie.